Elke coach kent de ‘spanningsmomenten’ in het coachen. Hoe reflecteer en handel je nou op de juiste manier?
Coachen is interactie!
Coachen is interactie, je produceert samen tijdens het coachingstraject. En dat is direct ook de echte uitdaging: je moet continue kiezen. Want tijdens het coachen maken de gesprekspartners continue keuzes. De gemaakte keuzes bepalen al tijdens het gesprek en/of retrospective de beleving en daardoor ook de uiteindelijke waardering en een eventuele opvolging.
Op zoek naar een praktisch boek met verantwoorde keuzen kwam ik uit bij: Professionele dilemma’s van de Coach. Geschreven door drie mannen die veel ervaring hebben in het coachvak: Fer van den Boomen, Rinus Merkies en Marcel Hoonhout.
Zij hanteren de volgende omschrijving van coachen:
Coachen is een doelgerichte methode van begeleiden van leren, gericht op zelfstandig functioneren van individuen of teams binnen een bepaalde organisatiecontext.
Van den Boomen, Merkies en hoonhout
Hoe moet je dit boek nu samenvatten in een review? Een interessant boek, maar net als coaching is de eerste uitdaging om ook hier je weg te vinden. In de inleiding wordt namelijk gesteld dat je alle hoofdstukken in willekeurige volgorde kunt lezen. Na het lezen van hoofdstuk 1, heb ik alle volgende hoofdstukken overgeslagen en ben ik in een grote stap doorgegaan naar hoofdstuk 9. In hoofdstuk 9 is namelijk de samenhang in de dilemma’s te lezen. Dat is mij uitstekend bevallen, vooral omdat er een samenvattend stappenplan is. Als je daarna een willekeurige volgorde van lezen hanteert is het opeens een praktisch boek.
De body van het boek bestaat uit 7 thematische hoofdstukken met elk een eigen thema die verbonden worden door de zin: de spanning tussen …..
De spanning tussen …
- individu en organisatie
- een smalle en een brede focus
- doel en proces
- voorgeschreven en zelfstandig functioneren
- leren en presteren
- begeleiden en leiden
- zakelijke dienstverlening en persoonlijke ontmoeting.
Zoals je bovenstaand ziet zijn er zeven spanningsvelden te onderscheiden, de auteurs bespreken deze 7 spanningsvelden uitvoerig. Ze brengen o.a. dialogen aan de hand van praktijkvoorbeelden en ‘toolboxen’. Ze bieden geen eenvoudige adviezen met wat je wel of niet moet doen, maar helpen je om keuze mogelijkheden beter in beeld te brengen en andere afwegingen mee te nemen o.a. in de vorm van het aanbieden van reflective tools.
Kortom, een mooie ‘inkijk’ van wat zich in de praktijk aan dillema’s plaatsvindt en het verkrijgen van een andere ‘toolbox’ om nog beter te kunnen coachen.
Functie gerichte coaching
Er worden verschillende vormen van coaching besproken: personal coaching, functiegerichte coaching en business coaching. Je ziet het direct aan de bovenstaande definitie van coachen: de voorkeur van de auteurs is de functie gerichte coaching.
Alle voorgenoemde spanningsvelden worden aan de functie gerichte coaching in de praktijk getoetst. De andere vormen worden veelal uit een ‘risico’ perspectief besproken. Het risico van personal coaching ligt in een ‘therapeutische’ begeleiding, het risico van Business coaching is dat het eerder een organisatie advies is, dan begeleiding.
Omdat het een praktisch boek is worden de aangereikte methodes gezien als houvast en een mogelijkheid om je te oriënteren. Met 260 pagina’s is het nu niet direct een hapklare brok, maar absoluut interessant als 1 op 1 coachen je vak is. Het boek richt zich minder op team coachen, maar het is een boek waarvan je ‘zin in beweging’ krijgt. Een aantal hoofdstukken heb ik inmiddels twee keer gelezen.
Het lezen van dit boek geeft antwoorden op ‘Hoe maak je nou verantwoorde keuzen als coach’. Het lezen van dit boek maakt je vakbewust, niet vakbekwaam.
Meer boek reviews lezen?